- Verhaal
Kevin: Van jobstudent tot montage verantwoordelijke
We spraken met Kevin af op kantoor bij Goossens Metaal. Daar vertelde hij alles wat we wilden weten over zijn carrière bij Goossens Metaal.
Kevin: “Ik ben begonnen als jobstudent montage. Het was hier zo fijn. Ik voelde mij echt thuis. Eigenlijk moest ik nog een jaar naar school gaan voor mijn specialisatiejaar lassen. Maar in mijn eerste lesweek heb ik naar Theo Goossens (de vader van Koen Goossens) gebeld om te vragen of ik bij hem mocht beginnen. Toen Theo ja zei heb ik alles laten vallen en ben ik naar Goossens Metaal gereden om te tekenen. En ik ben nooit meer vertrokken.”
“Als er iets niet past, dan is het mijn eigen schuld.”
Kevin: “Dat is eigenlijk pas de laatste jaren gegroeid. Koen volgde altijd alle werven op. Maar hoe groter Goossens Metaal werd, hoe meer andere zaken hij aan zijn hoofd had. Ik heb de opvolging van de werven stilletjes overgenomen. Dat ging heel natuurlijk. Ik ben daar ook blij mee. Sommige mensen doen dag in dag uit hetzelfde en dat kan ik niet. Bij Goossens Metaal is geen enkele dag hetzelfde."
Monteren is fysiek zwaar werk, maar ook mentaal moet je fit zijn. Je bent met moeilijke constructies bezig én het moet veilig zijn. Vind je dat moeilijk?
Kevin: “Het is vaak intensief. Je denkt constant na. Is alles juist gemonteerd? Zijn we goed bezig? Kunnen we verder? Is alles veilig? Maar ik heb dat graag. Hoe drukker, hoe liever.”
Kevin: “Het opmeten. Dan ben ik alleen en hoef ik even met niemand rekening te houden. Woensdag is meetdag. Dan bezoek ik drie tot vijf klanten op een dag.
Onderweg denk ik al na over hoe we de constructies kunnen uittekenen. In mijn hoofd is een project 99% van de keren uitgewerkt voordat ik terug in het atelier aankom. Dan bezorg ik alles aan Frank, de Chef productie. Hij zorgt ervoor dat het werk bij de lassers ingepland wordt en stuurt het team aan. Zodra alles klaar is, ben ik weer de baan op en monteer ik de constructie ter plaatse.”
"Klanten vinden het atypisch dat ik meet en monteer. Maar zo weet je perfect wat er moet gebeuren.”
Kevin: "Jazeker. Dat gaat van R&B naar hardcore of soul. Ik maak mijn eigen Spotify playlist met mijn favoriete liedjes. Van ‘De Roos’ van Ann Christy tot ‘Break Stuff’ van Limp Bizkit. Ik kan echt naar alles luisteren.”
Kevin: “De voorbereidende werken van de Oosterweelverbinding in Antwerpen. We werkten anderhalf jaar lang in grote ronde putten met een diameter van 20 tot 30 meter en een diepte van 28 meter. De eerste put ging moeizaam. Die duurde ook het langst. Bij de tweede verliep het al beter en de derde ging het vlotst. Het is jammer dat je er niets van ziet, want het zit volledig onder de grond. Dat heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, maar we hebben er wel veel uit geleerd.”
Kevin: “Door positief te blijven en te lachen met elkaar. We maken elke dag een planning, maar we proberen altijd iets meer gedaan te krijgen. Dan zijn we voldaan als we naar huis gaan.”
Kevin: “Als ik hier aankom, ben ik klaar om erin te vliegen. Moet ik om vier uur beginnen? Dan sta ik om half drie op. In de 20 jaar dat ik hier werk, ben ik nog nooit te laat gekomen. Meestal ben ik hier een halfuur op voorhand. Dan drink ik een koffie, rij ik de camionette buiten en kijk ik alles nog eens na. Ik ben echt een ochtendmens.”
Kevin: “Dat zit gewoon in mij. Er zijn veel mensen die aan mij komen vragen of ik aandelen heb in Goossens Metaal, omdat ik er zo veel voor doe. Of ze vragen of ik Koen zijn broer ben.
“Ik blijf hier tot mijn pensioen.”
Iedereen heeft wel eens een slechte dag. Maar dat gaat over. Ik krijg altijd terug de goesting om te blijven gaan.”
Kevin: “Ja, maar het moet van twee kanten komen. Als Koen iets vraagt aan mij, dan doe ik dat. Maar het is geven en nemen. Ik heb altijd een goede band gehad met Koen. Vroeger kwam ik hem regelmatig tegen als ik op stap ging. Dan kreeg ik van Koen een pint en ik trakteerde hem dan terug.
"Deze ochtend had ik 12 chocobroodjes bij, maar mezelf was ik vergeten (lacht). Erwin kwam al direct met zijn snoeppot af: ‘Pakt gij dan maar een snoepeke’. Da’s het leuke hier.”
Bij de geboorte van mijn kinderen zat ik in Gent op een werf. Het kon elk moment gebeuren en ik kon niet weg. Een collega is vanuit het atelier naar de werf in Gent gereden. En met zijn auto ben ik naar het ziekenhuis gereden. Koen zei: ‘Rij maar, de boetes zijn voor mij’. Ik was net op tijd.”
Om af te sluiten…
Kevin: “De opgejaagde. Als ik binnenkom in het atelier, weten ze dat er iets niet klopt. Ik ben niet boos, maar ik laat wel weten dat het beter moet.”
Kevin: “De slipcursus, want ik zit veel op de baan. Als ik ooit slip, dan weet ik nu hoe ik moet reageren. En het was natuurlijk ook leuk om het eens te mogen proberen. Leerrijk en fun.”
Kevin: “Vroeg opstaan. Ik ben een vroege vogel hé ;).”
Kevin: “Geen fouten maken. Veiligheid is belangrijk. Een risico te veel is een kans op een ongeval.”
